از معدود خوانندگانی که از همان بدو معرفی تا به حال کسی به قدرت خوانندگی و صدای خوشش خرده نگرفته هست، محمد اصفهانی هست. او که از نسل طلایی خوانندگان موسیقی پاپ
محمد اصفهانی: افسرده و بی انگیزه شده است بودم
عبارات مهم : آلبوم
از معدود خوانندگانی که از همان بدو معرفی تا به حال کسی به قدرت خوانندگی و صدای خوشش خرده نگرفته هست، محمد اصفهانی هست. او که از نسل طلایی خوانندگان موسیقی پاپ بعد از انقلاب است در همان سال های ابتدایی که این ژانر موسقی توانست بار دیگر فعالیتش را شروع کند، توانست مخاطبان بسیار زیادی را به خود جلب کند، دلیلش پرواضح هست؛ او هم از مایه های موسیقی سنتی و ملی کشور عزیزمان ایران و هم از مایه های موسیقی پاپ بهره برده بود.
افسرده و بی‌انگیزه شده است بودم / محمد اصفهانی
همین ماجرا باعث شد تا طیف مخاطبان او در مقایسه با دیگر هم نسلانش گسترده تر باشد. او که در رشته پزشکی تحصیل کرده بود، از همان ابتدا با موزیک سازان بنامی همچون کامبیز روشن روان، همایون خرم، فریدون شهبازیان و… همکاری کرد ولی بعد از سال ها فعالیت، انتشار آلبوم، برگزاری کنسرت، اجرای ترانه های تیتراژ ناگهان غیب شد… او هم همچون علیرضا عصار سال ها نه کنسرت داد، نه آلبومی انتشار داده است و نه صدایش از هیچ رسانه ای شنیده شد؛ ترجیح داد صدایش به کما برود. حالا بعد از گذشت چندین و چند سال بار دیگر تصمیم گرفته بازگردد؛ آن هم نه یک بازگشت معمولی و همچون دیگر خواننده ها، آمده تا با ارکستر ملی کشور عزیزمان ایران به رهبری فریدون شهبازیان همکاری کند. این گفت وگو راجع به رفتن و آمدن اوست و محمد اصفهانی که به ٥٠ سالگی رسیده و سال های سکوت را سپری کرده است.
شما از ستون های مهم موسیقی پاپ بعد از انقلاب هستید. علت اینکه این قدر کم کار شده است اید چیست؟
از معدود خوانندگانی که از همان بدو معرفی تا به حال کسی به قدرت خوانندگی و صدای خوشش خرده نگرفته هست، محمد اصفهانی هست. او که از نسل طلایی خوانندگان موسیقی پاپ
به من لطف دارید، ولی من هم یکی از علاقه مندان موسیقی ام که در حال کار هستم. فرقم با بقیه علاقه مندانی که در این زمینه مشغول به کار هستند این است که آنها هنوز آشنا نشده اند و هنوز در مراحل تحصیل یا تکمیل کار هنری ارزش هستند و من این شانس را داشته ام که با اقبال مردم روبه رو شوم. علت این کم کاری، حال غیرخوبم هست. موسیقی برایم یک کار دلی هست. انرژی مورد نیاز جهت این کار را نداشتم. خدا را شکر الان حالم بهتر است و مشغول کار هستم.
دلیل اینکه حالتان بد بود چه بود؟
عوامل زیادی دخیل بود که طولانی هست، ولی مهم ترینشان دلایل اجتماعی هست. سال ها در جامعه فضایی حاکم بود که به عنوان یک ایرانی مورد پسندم نبود. حتی اگر نجار بودم و این کار را دلی انجام می دادم، دستم به کار چوب هم نمی رفت. موسیقی با عوالم معنوی آدم خیلی سروکار دارد و تأثیر بیشتری می پذیرد. من هم مثل خیلی از ایرانی هایی که در آن سال ها افسرده شدند، بی انگیزه شدم، ولی حالا حالم بهتر است.
پس علت بازگشتتان، بهترشدن فعلی شرایط اجتماعی و فرهنگی است؟
افسرده و بی‌انگیزه شده است بودم / محمد اصفهانی
بله. گرچه می دانم شاید بعضی ها با این حرف موافق نباشند.
بااین حال در زمینه انتشار آلبوم یا تک ترک که این سال ها خیلی مد شده است فعالیتی نداشتید.
اعتقاد به تک ترک ندارم، گرچه خیلی از دوستان می گویند اشتباه می کنی، ولی من با آن ارتباط برقرار نمی کنم. ترجیح می دهم یک مجموعه ارائه کنم تا این طور نباشد که جهت سرعت زیاد دانلود؛ حجمش و کیفیتش را کم کنند و در اینترنت له و مچاله شود. دوست دارم اگر این اتفاق هم افتاد بتوانم بگویم آلبوم در فلان کتاب فروشی یا سوپرمارکت فروخته می شود با کیفیت اورجینال. البته همه ما باید خودمان را با شرایط تازه وفق دهیم. تابه حال چندتا تک ترک داده ام، شاید بعد از این هم اعتقادم به این کار زیاد شود و انجامش بدهم.
از معدود خوانندگانی که از همان بدو معرفی تا به حال کسی به قدرت خوانندگی و صدای خوشش خرده نگرفته هست، محمد اصفهانی هست. او که از نسل طلایی خوانندگان موسیقی پاپ
شاید هم تلاشتان این است که خیلی با مد روز پیش نروید.
تلاشی نمی کنم. این چیزی است که در من می گذرد و در کارم نمود پیدا می کند. اعتقاد دارم موسیقی را باید به روز کار کرد، ولی به شرطی که امضا و اصالت عوامل در آن حفظ شود. بدون تعصب و منیت، تلاش کردم آنچه به آن اعتقاد بودم را در کارم دنبال کنم.
افسرده و بی‌انگیزه شده است بودم / محمد اصفهانی
منظورم این است که به عنوان نمونه خودتان را با جریان هایی که در سه، چهار سال اخیر در موسیقی پاپ و تلفیقی باب شده، همسو نکرده اید؛ مثل کنسرت های خیلی زیادی که ازسوي خواننده های ثابت با یک رپرتوار مشخص تکرار می شوند.
چون قبول نداشتم. یکی از اشکالاتی که در کار ما هست، این است که جنبه های مالی دارد پررنگ می شود. یک رپرتوار در پایتخت کشور عزیزمان ایران در یک سال، شش بار روی صحنه می رود و در اجرای آخرش سالن خالی می ماند و مجبور می شوند با ميهمان پرش کنند یا با ترفندهای دیگری…، این نشان می دهد تماشاگر از این رپرتوار اشباع شده؛ نباید به خودمان اجازه دهیم که از تماشاگران و مخاطبان علاقه مندمان وقت و هزینه بگیریم و رپرتوار تکراری تحویلشان بدهیم. الان پیشنهاد اجرای کنسرت در پایتخت کشور عزیزمان ایران دارم، ولی چون پنج سال است آلبوم نداده ام و دلم می خواهد در هر اجرا کارهایی را به نحو متفاوتی به گوش مردم برسانم و الان امکانش نیست، قبول نمی کنم. تصمیمم بر این است که تا کار جدیدی ضبط نکرده ام، به دنبال کنسرت گذاشتن در پایتخت کشور عزیزمان ایران نباشم. در شهرستان هم جاهایی اجرا بگذارم که مردم کمتر چنین اجراهایی دیده باشند و برایشان حرف جدیدی داشته باشم.
چقدر بالارفتن سن؛ شما را محافظه کار کرده است؟
طبیعی است که هرچقدر سن بالاتر می رود، احتیاط زیاد می شود. این روندها در انسان به صورت میکروسکوپی و ماکروسکوپی تأثیر می گذارند.
به نظر می رسد نسبت به دهه ٨٠ با وسواس بیشتری کار می کنید.
همه اش هم وسواس نبود. کم کاری و بی کاری بود. واقعا نمی توانستم کار کنم. خیلی از دوستان موزیک ساز می گفتند حالا که مردم این قدر دوست دارند کار کنی، آیا ناسپاسی و بی احترامی می کنی و کاری انجام نمی دهی. دیدم جوابی ندارم كه بدهم، می گفتم شاید موسیقی را کنار بگذارم.
یعنی تا اینجا پیش رفتید؟
بله واقعا انرژی نداشتم.
در حوزه موزیک سازی قطعات خوبی سراغتان نمی آمد؟
این طور نیست. همین الان شش، هفت آلبوم آماده اجرا دارم.
آلبوم هایی که ترک هایی با پتانسیل به اصطلاح هیت شدن در آنها وجود دارد؟
نمی شود هیت شدن را آینده نگری کرد، ولی قطعات نیرومند در آنها هست.
برای انتشار اینها چه تصمیمی دارید؟
بعد از این آلبوم بلافاصله آلبوم بعدی را شروع می کنم تا با توجه به وسواس هایی که دارم، در مدت وقت معقولی بتوانم آن را منتشر کنم.
آلبوم تازه چه شاخصه هایی دارد؟
مثل آلبوم های قبلی همچون برکت در سبک پاپ است و نتیجه همکاری با دوستانی است که با هم کار می کردیم؛ آقای بهروز صفاریان، آقای کهن دیری و دیگران. ترانه ها هم از روزبه بمانی، هوشنگ ابتهاج و دوستان دیگر است.
بخشی از فعالیت شما به خواندن تیتراژ برمی گردد که در این زمینه هم کم کار شده است اید.
همیشه هنگامی که پیشنهاد کار دارم، داستان یک سریال و شعر و موزیک تیتراژ را بررسی می کنم. الان زمانه عوض شده. دغدغه ها و وسواس ها را برنمی تابند چون تقاضا زیاد شده. تهیه کننده به جای اینکه دغدغه ها و وسواس های من را بپذیرد و دستمزدم را بدهد تا کار را اجرا کنم، از میان پیشنهادهای انبوهی که از سوی خوانندگانی به او رسیده که حاضر هستند جهت آشنا شدن حتی پول هم بدهند، یکی را گزینش می کند.
البته بعضی هایشان هم واقعا خوب هستند و همین برایشان می شود یک شروع تازه و خوب؛ آن وقت این ارتباط ها باب نبود؛ خواننده ای که جهت آشنا شدن دستمزد نمی گیرد هم کار درستی می کند، چون ممکن است صدای خوبی داشته باشد، با همین تیتراژ روی آنتن برود و بعد خواننده بسیار موفقی شود؛ یعنی ارتباطات و راه های گزینش عوض کردن کرده. طبیعی است که در این شرایط آنها کار خودشان را می کنند، من هم کار خودم را…؛ ولی علت نمی شود که خودم را به رنگ و لعاب دیگری دربیاورم. چون خوشبختانه احتیاجی به چنین کاری ندارم. همان اصول سال ٨٠ را همین الان هم دارم که باید ارکستراسیون، ترانه و فیلم نامه نظرم را جلب کند و مطمئن شوم که در همراهی با این مجموعه خوشحال هستم. می دانم که اگر با حال خوش بخوانم، احتمال اینکه مردم هم خوش ارزش بیاید زیاد می شود.
چقدر خوب است که آدم به جایگاهی برسد که این چیزها خیالش را از آسودگی خارج نکند. در این سطح کار و در این نسل یکی، دو نفر زیاد با این شاخصه ها وجود ندارند و این بی شک روی گزیده کاری هم تأثیر می گذارد. با این روحیه و قدم های بسیار حساب شده، چطور شد که تصمیم گرفتید با ارکستر نوپای ملی همکاری کنید؟
عامل مهم اش وجود آقای شهبازیان هست؛ همان طور که در نشست خبری هم گفتم، این نوع ارکسترها را معمولا استادانی مانند استاد فرهاد فخرالدینی و دیگران رهبری می کنند. من در برابر این استادان شاگرد هستم، بنابراین نمی توانم دغدغه هایم یا مسائلی را که دوست دارم لحاظ شود، مطرح کنم. نوعی حجب و حیا هر لحظه مانع این بوده که بتوانم با چنین ارکسترهایی که چنین رهبرهایی دارند همکاری کنم؛ ولی با آقای شهبازیان این پرسشها را نداشتم، چون آشنایی کاری مان جای دیگری شکل گرفته بود. از ابتدای کارم با ایشان شروع کردم و بسیار از ایشان آموختم. با نحوه تفکر و سلیقه ایشان کاملا آشنا بودم و طبیعتا باب میلم بوده وگرنه نمی شد بهره ای که از ایشان بردم استمرار داشته باشد؛ بنابراین هنگامی که پیشنهاد این کار را دادند با خیال راحت آن را پذیرفتم و همکاری مان را شروع کردیم.
خودتان بهتر می دانید که مردم ما به خوانندگان موسیقی پاپ و ملی اقبال زیادی نشان می دهند، به همین نسبت نوک پیکان بسیاری از حمله ها به سوی آنهاست. همان طور که در اجرای قبلی همین ارکستر انتقادهای زیادی متوجه علیرضا افتخاری شد و همین طور مشکلاتی در ارکستر وجود داشت که آقای شهبازیان هم آنها را کتمان نمی کنند. با وجود این چه شد که باز هم در این راه پا گذاشتید؟
نمی شود کارهای خوب و بزرگ را به علت مشکل هایی که دارند زیر سؤال ببریم و بگوییم انجامشان نمی دهیم. هنگامی که روی صحنه می روید، چه با یک ارکستر پاپشش، هفت نفره و چه با ارکستر ٦٠نفره، ریسک هایی را قبول می کنید. من هم یک انسان هستم و ممکن است جایی شعر یادم برود یا جایی که باید شروع کنم، نکنم؛ آقای افتخاری هم همین طور؛ هیچ کدام کامپیوتر نیستیم. نباید روی این چیزها خیلی حساس بود. اگر کلیت کار با کیفیت و حساب شده است و فکرشده و خوب ارائه شد، از اشتباهات انسانی که ناشی از محیط زیست ماست می توان چشم پوشی کرد. خدا اشتباه را بر ما موجه کرده و می بخشد؛ بنابراین نباید زیاد روی این چیزها به اصطلاح کلید کرد.
آقای افتخاری چندین سال بود که از صحنه دور بودند، بعد از چندین سال، طبیعی است که با وجود اینکه خواننده بسیار توانایی هستند، مانند هر خواننده ای تا بیایند و با صحنه اخت و هماهنگ شوند، وقت می برد؛ ولی خواننده چون بیشترین افتخارات را کسب می کند، باید پذیرای بیشترین انتقادات هم باشد. چون نظام این دنیا این گونه است که بهای هر چیزی را باید پرداخت کرد. خواننده مثل کسی که در تیم فوتبال گل می زند، هر لحظه زیر ذره بین هست؛ ولی هنگامی که که گل می زند، بیشترین افتخار هم نصیب او می شود، همان طور که هنگامی که یک موسیقی خوب هست، همه خواننده را تشویق می کنند، هنگامی که هم کار خراب می شود خواننده باید مسئولیتش را بپذیرد.
در نشست خبری آقای شهبازیان بارها تأکید کردند که اجرای صحنه ای همراه با ارکستر یک اتفاق خاص جهت خواننده هست. منظورشان زیاد مشکل کار بود، درحالی که هم شما تجربه زیادی در اجرای صحنه ای دارید و هم ما به عنوان تماشاچی خواننده های زیادی را در این جایگاه دید ه ایم. به این مقدار مشکل اعتقاد و واقف هستید یا فکر می کنید تجربه سخت اخیر ایشان باعث این نظر شده است است؟
این واقعیت هست؛ ممکن است پیش خودتان فکر کنید تو بالاخره می خواهی بخوانی، چه با یک ارکستر کوچک، چه بزرگ و چه در یک اتاق، یا می توانی بخوانی یا نه؛ بنابراین چه انرژی ای مورد نیاز است؟ عرض می کنم که اگر این کار را انجام داده باشید، می بینید که خیلی تفاوت دارد. انرژی ای که مردم از توی سالن به شما می دهند و فشاری که از روی استیج به شما انتقال یافته می شود، همه عواملی هستند که در بروز توانایی های شما ممکن است مانع ایجاد کنند.
باید تکنیک و قدرت معنوی و انرژی و تسلط بسیار زیاد داشته باشید تا بتوانید با سیل مهاجم مقابله کنید، نه تنها متوقفش کنید، بلکه دلش را بشکافید و جلو بروید و بتوانید از بعد تمام مشکل ها بربیایید و به مردم حس خوب انتقال یافته کنید. در این صورت است که احساسات خیلی خوبی سراغ تان می آید و ممکن است کارهایی را در خواندن انجام دهید که حتی در اتاق تان به تنهایی قادر به انجامش نیستید. یعنی باید یک ارتباط خوبی بین انرژی های درونی مردم و نوازندگان ارکستری که پشت سرتان می نوازند با خودتان برقرار کنید، بعد از آن دیگر همه چیز به روح و ریحان تبدیل می شود. اگر آن ارتباط شکل نگیرد کار بسیار مشکل خواهد بود. این جریان در یک ارکستر ٦٠نفره بسیار قدرتمندتر هست. اینها حالت های معنوی است که می شود درک کرد ولی نمی شود وصفشان کرد. باید در این شرایط واقع شد… .
الان که سر تمرین ها هستید، چطور پیش می روند؟
خوب است ولی هنوز کافی نیست. امیدواریم بهتر هم شود چون ادامه خواهد داشت.
حالا که تجربه های بسیاری را پشت سر گذاشته اید و دوره های پرکاری و کم کاری داشته اید،وقتی به گذشته نگاه می کنید، کاری است که از اجرای آن پشیمان شده است باشید؟
خوشبختانه نه.
افقی که جهت آینده خودتان در نظر گرفته اید، چیست؟ دوست دارید به کجا برسید؟
دوست دارم به موقعیتی برسم که با آنچه خداوند در اختیارم قرار داده، بتوانم حال مردم را خوب کنم. اگر خداوند قدرت خواندن را به من عطا کرده و اگر به لطف او می توانم طوری بخوانم که توجه دیگران را جلب کنم، این قدرت را جهت رضایت خودش و خوشحال کردن همین مردم صرف کنم. بتوانم شعرهای خوب بخوانم، انرژی های مثبت و خوب به مردم انتقال یافته کنم و اگر غمی به مردم القا می کنم، مخدر نباشد، بلکه سازنده باشد.
چون غم هم بخشی از زندگی هست. در زندگی واقعی هم کسی را پیدا نمی کنید که بگوید در ٩٠ سال زندگی ام همه روزها را خوشحال بوده ام و خندیده ام. ولی غمی که یاری کند که اگر زمین خوردم، دوباره بلند شوم، کمر راست کنم و ادامه راهم را بروم، من آن غم را می گویم که دوستش دارم و برایش احترام زیادی قائلم. همین طور دوست دارم خوشحالی ای که به مردم می دهم هم از آن نوعی نباشد که حکم مخدر را داشته باشد و کسی را از حالت طبیعی خارج و وادار به کارهایی کند که در شأنش نیست. این نظر من است و دیگران هم نسبت به نظری که دارند مسئولیت هایی را می پذیرند.
به نظر می آید آثار موسیقی این روزها را هم گوش می کنید.
بله باید گوش کنم. چون این حرفه و شغل را گزینش کرده ام. وگرنه مثل کسی است که پزشکی بخواند و بگوید هاریسونی که امسال آمد را نخواندم. در حالی که باید در جریان همه چیزهای تازه قرار گیرد.
الان موسیقی پاپ را چطور می بینید؟
این موسیقی درخور و باب طبع کسانی است که قسمت اعظم قشر موسیقی پاپ را تشکیل می دهند یعنی فرزند های جوان تر. فقط می توانم از بعضی از موسیقی های پاپ جدیدی که آمده تقدیر کنم چون شعرهای خوبی به مردم ارائه می کنند. شعر ستون و رکن مهم موسیقی باکلام هست. اگر بتوانید یک شعر خوب تلفیق شده است با موسیقی را به مردم ارائه دهید، مثل این است که یک هدیه ارزشمند را به آنها کادو داده اید. دیده ام بعضی از این دوستان که خوشبختانه کارشان با استقبال روبه رو شده، شعرهای خوبی استفاده می کنند. از خود این دوستان و کسانی که با آنها مشورت کرده اند و راه را نشانشان داده اند باید تقدیر کرد و امیدوارم هر لحظه در اوج باشند.
جریان موسیقی تلفیقی را هم دنبال می کنید؟
بله، یکی از علائق خودم هست. الان قرن ارتباطات و رسانه های جمعی و اینترنت هست. هیچ زحمتی ندارد که در جریان همه چیز باشید فقط کافی است وقت بگذارید. من هم وب گردی می کنم و چیزهایی مثل این موسیقی که دوستش دارم را دنبال می کنم.
اخبار فرهنگی – شرق
واژه های کلیدی: آلبوم | انرژی | ارکستر | موسیقی | خواننده | اجرای کنسرت | اخبار فرهنگی و هنری
دانلود فایل ها
توجه: ممکن است تمام لینک های دانلود به دستور مقام قضایی حذف شده باشد...
